مقدمه و طرح مساله
حقوق بشر حقوقی ذاتی برای همه انسان‌ها بدون در نظر گرفتن نژاد، جنس، ملیت، قومیت، زبان، مذهب یا هر موقعیت دیگری است. حقوق بشر شامل حق زندگی و آزادی، آزادی از بردگی و شکنجه، آزادی عقیده و بیان، حق کار و تحصیل و بسیاری موارد دیگر است. بر اساس موازین حقوق بشری همه انسان‌ها بدون تبعیض مستحق این حقوق هستند. وقایع جنگ جهانی دوم بود که واقعاً حقوق بشر را به صحنه بین المللی سوق داد. منشور سازمان ملل متحد که در 26 ژوئن 1945 امضا شد، بیان می‌کند که هدف اساسی سازمان ملل «نجات نسل‌های بعدی از بلای جنگ» و «تأیید مجدد ایمان به حقوق اساسی بشر، به کرامت و ارزش انسان‌ها و حقوق برابر زن و مرد» است.
کمیسیون حقوق بشر به مدت 60 سال به عنوان نهاد اصلی مرتبط با دفاع از حقوق بشر در سیستم حمایت جهانی فعالیت می کرد. این نهاد اساساً یک نهاد سیاسی و بین دولتی بود که در طول سال ها جایگاه خود را به دست آورد و وظایف خود را گسترش داد. این سازمان مسئول ایجاد معاهدات اصلی حقوق بشر (مانند اعلامیه جهانی) و توسعه مکانیسم‌های غیر متعارف حمایت از حقوق بشر، از جمله رویه شکایت 1503 و رویه‌های ویژه (گزارشگران ویژه، گروه‌های کاری، و غیره) بود. علیرغم دستاوردهای شناخته شده کمیسیون در طول دوره تصدی خود، در سال های بعدی این نهاد هدف انتقادهای متعددی قرار گرفت. اینها در درجه اول به مداخله سیاسی بیش از حد در تصمیم گیری مربوط می‌شد که در زبان سازمان ملل به عنوان «سیاسی شدن» شناخته می شود. این انتقادات در روند اصلاحات سازمان ملل و نیاز به ایجاد نهادی با ظرفیت بیشتر برای واکنش به نقض حقوق بشر به اوج خود رسید. این شرایطی بود که در سال 2006 منجر به جایگزینی کمیسیون با یک شورا شد…
