چکیده
آنچه از افعال ارتکابی رژیم اسرائیل و حامیان آن در غزه برمی آید، این است که حقوق بین الملل با تمامی اوراق و اسناد خود و در سایه ی سازمان های پرسرو صدای خود، هیچ نقشی ایفا نکرده است. هر آنچه از حقوق جنگ و حقوق بشردوستانه و حقوق بشر گفته می شود، در این جنگ دفن شد و گورستانی از معاهدات بین المللی ایجاد شد. تعهدات مندرج در کنوانسیون های چهارگانه ی ژنو، کنوانسیون حمایت از حقوق کودک، اعلامیه ی جهانی حقوق بشر، قواعد آمره ی منع توسل به زور و بسیاری دیگر از اسناد بین المللی که عمدتا در قالب عرف بین المللی برای تمامی تابعان در حقوق بین الملل لازم الاتباع هستند، در حملات اکتبر ۲۰۲۳ اسرائیل به غزه نادیده گرفته شد و مدعیان نیز نظاره گر این نقض های آشکار بودند. به نظر می رسد که حقوق بین الملل کماکان از ضعف مبنایی خود که همان خلاء ضمانت اجرایی مناسب است رنج می برد. صاحبان حق وتو، هیچ گاه نمی توانند اراده ی جهانی را محقق سازند و رنج های بی شمار بشری را بکاهند. گرچه در مرحله ی تقنین، قواعد متناسب با حقوق بشری تدوین شده است ولی این مقررات بدون وجود مرجعی الزام کننده، قادر به خلق زمینه های اجرائی نیست.
واژگان کلیدی: حقوق بشردوستانه، منع توسل به زور. کنوانسیون حقوق کودک. جنایت جنگی.
